Ja ja, mijn themamaand over kleding komt nog niet echt van de grond. Maar ik beloof jullie, ik ben ermee bezig!!! Ik heb zelfs al een concept klaar, nou ja, bijna, want als het klaar zou zijn, was het geen concept meer natuurlijk. Anyway, ik moet weer verder aan het werk. Flinke deadline morgenmiddag, op de Warme Truiendag, en daarna heb ik tijd om nog wat dingetjes uit te zoeken en eindelijk weer ergens diep in te duiken...!
0 Comments
Van de NS krijg ik ongevraagd een plastic hoesje voor het beschermen van de OV-pas. Het plastic beschermhoesje wordt dan nog eens beschermd door een stukje plastic... WAAROM!?
Januari is voorbij en dus ook de themamaand over verpakkingsmateriaal. Ik heb er meer over geleerd, het belangrijkste nog wel dat er veel meer plastic op het milieuperron mag worden ingeleverd dan ik dacht (namelijk al het verpakkingsmateriaal). Bij het boodschappen doen blijf ik op plastic letten en mijd ik het zoveel ik kan. Ik volg het voorbeeld van http://plasticminimalism.blogspot.nl/ een beetje door de rest van het jaar* het plastic afval dat ik produceer te blijven fotograferen. Komende week komt nog wel een post over zwerfafval en een uitleg over hoe plastic nou eigenlijk in de oceanen terecht komt.
*Wahaha, bedenk je goed voordat je je voor een heel jaar vastlegt... ;-) Supergaaf trouwens dat ik zag dat het blog ruim 570x is bekeken in januari! Dat is zo'n hoog aantal dat ik ervan overtuigd ben dat dat niet alleen komt doordat ik na een post even controleer of de pagina er een beetje leuk uit ziet. ;-) Bedankt, lezers!!! Dan nu het thema voor de volgende maand (da's dus februari)! Na al het fotograferen en bijhouden in januari, heb ik niet zo'n zin om meteen weer een maand zo streng mogelijk mezelf onder de loep te houden, dus ik gooi het plan een beetje om. In plaats van watergebruik staat in februari het thema kleding/textiel centraal. Wel handig ook, want ik heb wel zin in wat nieuwe truitjes! Het is niet zomaar een fun projectje wat ik dit jaar probeer uit te voeren. Ik heb echt wel het idee dat het leven zoals het vandaag de dag is op korte termijn flink zal gaan veranderen, voor iedereen, zelfs in het rijke westen. En ook voor mensen die de kop in het zand (proberen te) steken. Ook ik steek m'n kop nog graag in het zand, hoor! Ik doe mijn best om dat te veranderen door meer informatie in te winnen en mezelf te overtuigen. Zo lees ik boeken, websites en blogs en kijk ik documentaires. In het boek 'De mythe van de groene economie' van de Vlaamse Anneleen Kenis en Matthias Lievens las ik een paar hoofdstukken over piekolie en het energierendement van verschillende soorten brandstoffen (olie, schaliegas, windenergie). Het bleef behoorlijk abstract voor me. Gelukkig kwam ik vandaag deze duidelijke animatie tegen die ik graag deel voor ik weer ga struisvogelen op WordFeud: (Geanimeerde documentaire getiteld There's No Tomorrow van Incubate Pictures)
*ERoEI: De energiebalans is een factor die gebruikt wordt in de natuurkunde en de duurzame energiesector. Deze factor geeft de verhouding weer tussen energie die ergens ingestopt wordt en de energie die het oplevert. De energiebalans wordt vaak afgekort met ERoEI wat staat voor Energy Returned on Energy Invested. De ERoEI moet groter zijn dan 1, wil deze winstgevend zijn. Bij een ERoEI kleiner dan 1 moet er immers meer energie gestopt worden in de productie, dan dat deze oplevert. Bron en meer informatie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Energiebalans_%28natuurkunde%29 De ecologische voetafdruk berekent hoeveel hectare er nodig is om jouw leven ecologisch gezien mogelijk te maken. Online zijn vele testjes te vinden, bijvoorbeeld bij het WNF (zie hier). Het leuke is natuurlijk om zo'n testje behalve bewustwording ook te gebruiken om te zien hoe je vooruit gaat. Daarnet heb ik de test gedaan en ingevuld voor vorig jaar, waarin ik 2x op vakantie ging: De vakantie noem ik, omdat dát me pas echt heeft gewezen op het feit dat ik nog veel te weinig handel naar mijn kennis. Ik wist heus wel dat vliegen niet zo goed voor het milieu was, maar ja, dat zet je dan af tegen het geen vlees eten en fairtrade boodschappen halen en dan was het toch prima? Nou nee dus.
Ik weet niet meer in welke voetafdruktest ik het tegenkwam, maar mijn vlucht naar Roemenië en weer terug deed werkelijk ALLE andere missies die ik ondernam, teniet. En meer nog. Natuurlijk had ik een geweldig goede reden om naar Roemenië te vliegen (en in 2013 nog een keer). Er ging dan wel een trein, maar die doet er ruim 30 uur over en bovendien was er het veiligheidsaspect. Ik kende de taal niet en ik ken nog steeds de taal niet van de landen waar de trein doorheen reist. Stel je voor dat er wat gebeurt en ik kan het niet vertellen? Doodeng natuurlijk. Maar is het wel een geldige reden? Is het niet zo vaak zo dat men actief naar redenen zoekt om toch maar vast te houden aan gemakzuchtige, efficiëntere gewoontes en ideeën? Toch maar een ongezonde snack nemen op een tussenstation, omdat je die ochtend geen tijd had om je broodje klaar te maken en mee te nemen? Toch maar met de auto naar de supermarkt, want het regent? Toch maar die niet-fairtrade chocolade van Milka, want die is zo akelig lekker? Allemaal smoesjes. Ik had met de trein kunnen gaan, en dan een woordenboekje Hongaars mee kunnen nemen. Je had die ochtend vroeger op kunnen staan en een broodje kunnen smeren. En van een beetje regen ga je niet dood. En chocolade, ben je nou echt zo oppervlakkig? Het veranderen van een gewoonte is zeer moeilijk. Ik ben altijd zeer geïnteresseerd in gedrag en marketing en economie en alles wat daarmee samenhangt. Marketing doet je geloven dat er voor elk 'probleem' een oplossing is. Er is van alles geschreven over hoe je met media het gedrag van consumenten kan beïnvloeden. Van de route door de supermarkt tot het aansmeren van nieuwe producten (hoe heb ik ooit zonder tablet gekund?). Het is heel moeilijk om daar tegenin te gaan, zelfs al ben je je bewust van het feit dat 'de marketing' (of de economie of het kapitalisme, hoe je het maar wil zien) je dingen aansmeert die je niet nodig hebt, of die zelfs jouw gezondheid schaden. Daarom probeer ik die bewustwording ook via maandthema's in gedrag om te zetten. Alles in één keer veranderen is te veel, dat lukt alleen met een ijzeren discipline (die ik niet bezit), zal enorm frustreren en heeft invloed op alle aspecten van je dagelijks leven. Ik woon samen en mijn vriend weet heus van mijn project, ik klets hem de oren van de kop over klimaatneutraal koken en hoeveel procent de CO2-uitstoot is gestegen in diverse regio's. Maar ik dwing hem niet mee te doen met mijn project. Natuurlijk is mijn invloed dan behoorlijk beperkt. Maar mensen proberen te overtuigen door erover te discussiëren leidt er meestal toe dat zij de hakken nog verder in het zand zetten. Kritisch naar je eigen aandeel kijken is allerminst leuk. Bovendien lijkt het niet urgent, want we hebben in ons rijke land genoeg middelen om de negatieve invloeden van klimaatverandering e.d. te verstoppen achter hogere dijken, extra aangekochte emissierechten en natuurlijk uitbesteding van de productie van vervuilende producten aan andere landen. In armere landen (of gebieden, zoals in New Orleans door orkaan Katrina) zul je dus veel sneller de effecten merken. En zo ben ik weer alinea's kennis verder, maar heb ik nog niks constructiefs gedaan. Dus geen vliegvakanties meer, ach, daar heb ik het geld dit jaar toch niet voor. Geen snacks kopen onderweg, dat kost iets meer tijd in de ochtend. Lekker een keer in de regen lopen, en Milka maar weer eens mailen om te vragen wanneer ze overgaan op fairtrade-chocolade. Inmiddels fotografeer ik al twintig dagen (bijna) al het afval dat ik maak. En dat is best schrikken... Het aandeel van plastic loopt gelukkig wel iets terug en dat vind ik het belangrijkste. Het levert soms onverwachte situaties op, bijvoorbeeld doordat we voor slechts één paprika naar een groenteboer gingen en ik daar tot drie keer moest zeggen dat die paprika niet in een plastic tasje hoefde. "Oh," zei de groenteboer, "macht der gewoonte." Ja, dat is een beetje het probleem. ;-)
Ik moet ook eerlijk zijn: ik heb niet al het afval gefotografeerd. Soms omdat het me te ver gaat (wc-papier? bah haha), soms omdat het te veel gedoe is (in gezelschap) of gewoon omdat ik het vergeten ben. Maar het fotograferen heeft al wel een paar positieve effecten:
Zo vroeg iemand vrijdag wat een restaurant zou moeten doen als ze geen servetjes bij het eten kunnen geven. Tja, dat is een interessante vraag. Het is vooral interessant dat we het zo gewoon vinden om dingen na één keer te gebruiken weg te gooien, dat we er niet meer bij stilstaan wat er allemaal voor nodig is om het te produceren. Ik kreeg in het restaurant een heel dik servet bij de soep en onder het kommetje soep lag nog een dun, klein servetje. Met dat dikke servet heb ik m'n mond afgeveegd en dat was het. Van ongeveer een A4-formaat dik servet heb ik zo'n 7x4 cm gebruikt. Wat zonde. Ik heb nog iets op te biechten. Aangezien het gft-bakje bij de flat een paar jaar geleden in korte tijd twee keer werd gestolen, doe ik gft-afval in de vuilniszak. Erg hè? En met vier cavia's die flink de ruimte hebben in een caviaflat van vier verdiepingen, heb ik behoorlijk wat gft-afval. Maar ik heb gek genoeg geen zin om nieuwe bakjes te kopen voor mensen die ik niet ken. Zo altruïstisch ben ik ook weer niet ;-) Niettemin is hier een simpele oplossing voor. Een tijd geleden kwam ik namelijk wormenbakken tegen, die je op het balkon kan zetten en waar een speciale soort wormen het afval dan omzet in compost. Een 'echte' bak kost zo rond de 100 euro en dan nog zal ik niet al het zaagsel van de caviaflat hierin kwijt kunnen. Het is echter wel een begin. Voor komende week staat op het programma om zo'n wormenbak te kopen (bij de ENIGE aanbieder ervan in heel Nederland geloof ik) of om er zelf één in elkaar te zetten. Voor ik deze post afsluit nog een update over de markt waar ik eerder aankondigde heen te willen: het is me nog niet gelukt. Op woensdagmiddag naar de biologische markt kan alleen als mijn vaste opdracht vroeg komt zodat ik de middag grotendeels vrij heb. Op vrijdagochtend komt diezelfde vaste opdracht in de ochtend, dus ook dan laat een marktbezoekje zich lastig inplannen. Een alternatief hiervoor is de groentetas die je bij bijvoorbeeld Odin kunt bestellen. Ook dit zet ik in mijn agenda voor deze week! Wat ga ik veranderen?
Dit filmpje kwam ik laatst tegen, past helemaal bij mijn antiplasticmaand. In het kerst-paas-zomerpakket dat ik vorig jaar van een collega-freelancer kreeg zat een mooie gerecyclede tas die ik nu bijna altijd met me meesleep. Natuurlijk vergeet ik het ook wel eens (of eerder: zit ie in m'n verkeerde schoudertas), maar tot nog toe heb ik al heel wat plastic tasjes kunnen weigeren. Voor mijn Day Zero Project* is één van de doelen om een halfjaar geen plastic tasjes aan te nemen. Dit maakt er helemaal een competitie van!
Zo propte ik een keer de boodschappen voor mijn avondeten in mijn schoudertas (een blik soep, drie Vivera-vleesvervangers (reclame he, daar word zelfs ik hebberig van) en een paar vleestomaten pasten net!). Ik moest het wel halen natuurlijk! Er wordt door sommige caissières ook een beroep gedaan op mijn reactiesnelheid, want voor je het weet zit je net gekochte boek over duurzaamheid verpakt in plastic. "Ik-hoef-geen-tas-dank-u!" kan ik nu ook heel snel zeggen. En heel soms betekent het gebrek aan tasruimte dat ik iets dan toch maar niet koop. Dus uiteindelijk is het ook nog goed voor de beurs, want het scheelt je impulsieve aankopen! :-) *Als je hier kijkt, zie je dat het me nog niet gelukt is om een halfjaar plastic-tasjes-loos door het leven te gaan. Ik kan me met alleen maar flauwe smoesjes verdedigen, kijk maar: van die haarkleuring in de reclame moest ik echt 4 pakjes kopen en op vakantie in het buitenland moest ik echt een paar tasjes met logo's van lokale winkels erop hebben. Dat moest... echt... De mens gaat zuinig om met de eigen energie. Alles moet efficiënt, liefst tegelijk en gemakkelijk. Waarom eigenlijk? Besteden we onze vrije tijd dan zo goed? John Webster zegt in zijn documentaire Recipe for Disaster (Our year without oil) ergens: Mensen werken zo snel mogelijk, gaan daarna zo snel mogelijk naar huis om daar gemiddeld 2,5 uur per dag televisie te kijken. Gemakzucht om de gemakzucht eigenlijk. Zaterdag 4 januari stelde ik mezelf tot uitdaging om tot zaterdag 11 januari maximaal 4 boodschappen te halen met een plastic verpakking. Deze uitdaging zou ik makkelijk moeten kunnen voltooien, toch? Mwah, ik zit nu al op 4 plastics. Het bleek echt niet zo makkelijk te zijn! Wat wel lukte:
Wat niet lukte:
Wat niet lukte heeft vooral met gemakzucht te maken. Ik ben gewend alles in één winkel te halen, ik heb geen zin om naar allemaal verschillende winkels te gaan. Snel snel, dan hou je meer tijd over voor televisiekijken! ;-) Tja, daarvoor was ik dit project niet begonnen. Morgen is er biologische markt in Maastricht (in de straat voor het centraal station, van 14:00 uur tot 18:30 uur), dus ik ga in elk geval daar eens kijken. En verderop, in de Rechtstraat, zit een winkel met biologische producten (Estafette, Rechtstraat 48a, Maastricht). Ik hoop dus dat winkels/boeren die bewust met biologische producten bezig zijn ook minder van plastic houden dan de supermarkt. We gaan het zien morgen!!! Nee hoor, zó erg is het niet wat ik verzameld heb sinds 1 januari 2014. Maar het is wel meer dan ik had verwacht. Laten we eens gaan kijken wat ik allemaal heb verzameld: Uitgesplitst in recyclebaar afval:* - papier: 8 - gft: 9 (inclusief zaagsel uit de caviaflat) - blik: 3 - voedsel: 2 (inclusief gevallen stukje chips :P) - plastic met nummer: 1 en niet recyclebaar afval:* - plastic zonder nummer: 13 - metaal: 1 - overig/ondefinieerbaar: 2 Plastic heeft gewonnen!!! (over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd!) Nu ik de hoeveelheid afval in kaart heb gebracht, wordt het zaak om uit te zoeken of ik voor een aantal producten alternatieven kan vinden. Natuurlijk blijf je altijd afval houden (of denk ik dat maar?), maar ik wil me de komende week bij het boodschappen doen beperken tot maximaal 4 dingen verpakt in plastic. Het erge is dat me dat al onwaarschijnlijk moeilijk lijkt. Wat ga ik veranderen?
Vooral de eerste en tweede ga ik wel merken (ik ben de groente-snijder in dit huishouden). Nu mijn best gaan doen om in 3 dagen niet al 16 dingen te verzamelen die over 200 jaar nog steeds op de aarde rondwaaien (of waarschijnlijker, in de oceaan). * Later toegevoegd: op de kaart van de gemeente zag ik na het schrijven van deze post dat er veel meer plastic afval kan worden ingeleverd op het milieuperron. Namelijk: Ik dacht dat je alleen plastic flessen kon inleveren bij kunststofverpakkingen. Best wel suf, niet dan? In een volgende post zoek ik uit wat er met het plastic afval wordt gedaan.
Gelukkig Nieuwjaar! Tijd om te beginnen met de eerste dag van de 365 dagen richting een duurzamer leven! THEMA Het thema waarop ik me in januari het meest zal concentreren is afval en dan met name huisvuil. Volgens Milieu Centraal produceert de gemiddelde Nederlander zo'n 1,5 kilo afval per dag (waarvan vervolgens de helft gescheiden wordt ingezameld). Volgens de website Compendium voor de leefomgeving (die cijfers van Rijkswaterstaat en het CBS gebruikt) bestond het restafval in 2011 voor 38% uit gft-afval, 20% papier, 14% kunststof, 5% luiers, 5% glas, 18% ander afval. Tot dusver probeer ik al groente en fruit te kopen die niet in plastic zijn verpakt. Bij de Plus bijvoorbeeld kun je kleine hoeveelheden appels of tomaten prima op de lopende band leggen. Dat scheelt in elk geval een plastic zakje. Sinds kort probeer ik ook de sinaasappel-, knoflook- en uiennetjes te vermijden. Is zo'n netje nu van nylon of van plastic? Ik heb het antwoord niet kunnen vinden, maar ik zal ze beide vermijden. Er bestaat wel al afbreekbaar nylon, maar of dat ook al op grote schaal wordt toegepast? (Wist je trouwens dat theezakjes van bijv. Lipton van onafbreekbaar nylon worden gemaakt en dus niet in de gft-bak mogen?) Op plastic verpakkingen staat meestal een logo van drie pijlen met een cijfer erin. Op de site van Greenjump kun je lezen wat die cijfers betekenen. Zij raden aan 3, 6 en 7 te vermijden. Ik heb werkelijk geen idee welke codes de plastic verpakkingen hier hebben, dus ik heb even gecheckt in onze keuken en badkamer: 1 - Fles Spa en verpakkingen van de Bodyshop 2 - Verpakkingen van alle shampoo-/zeep-/overige producten in de badkamer 3 - Niet gevonden, wat goed van ons! ;-) 4 - Ook niet gevonden. 5 - Verpakking van boter en van Alpro-sojayoghurt 6 - Biologische champignons (ook volgens Gewoon Lekker Groen kun je code 6 beter vermijden, omdat vooral plastic met code 6 eindigt op de vuilstortplaats) 7 - Niet gevonden Wat echter het meest opvalt, is dat op de meeste plastic verpakkingen helemaal geen code staat! Wat valt er te kiezen als de informatie ontbreekt? Er zit dus niks anders op dan plastic verpakkingen maar zoveel mogelijk proberen te vermijden. Van alleen vanochtend hebben we (vriend en ik) al het volgende afval verzameld: VANAF NU...
Vanaf nu tot in elk geval het einde van de maand fotografeer ik al het afval wat ik en mijn vriend aan afval produceren. Tegelijkertijd zoek ik uit hoe ik die hoeveelheid kan verkleinen door andere keuzes te maken. Daarbij wil ik vooral minder plastic verpakkingen in mijn boodschappenmandje. Als het lukt, wordt het aantal foto's per dag dus steeds kleiner! |