Op dit blog heb ik tot nog toe vooral dat laatste gedaan. Beetje duurzamer proberen te leven, informatie daarover opzoeken, dingen proberen, ervaringen opschrijven. En elke keer komt zo'n fase tot een eind door een hartgrondige ergernis aan dit 'gerommel in de marge', want in het grotere geheel maakt het niets uit wat ik of mijn huishouden doe. In het beste geval leidt het weer eens tot een discussie over vegetarisme of over fairtrade, maar onder de streep bereik ik zo ongeveer niets.
In mijn boosheid ga ik dan weer boeken lezen die de diepere systemen blootleggen van onze wereld. De Shockdoctrine van Naomi Klein, Identity Economics van George Akerlof en Rachel Kranton, ... Hoe allerlei factoren invloed op ons hebben die we niet kunnen bedwingen. Overheid, bedrijfsleven, marketing, soms ook onze eigen gemakzucht. De overheid denkt steeds meer alleen aan de korte termijn; hoe kunnen de partijen ervoor zorgen dat er over 4 jaar weer op hun gestemd wordt? Het bedrijfsleven denkt altijd al alleen aan de korte termijn, vooral als het om beursgenoteerde bedrijven gaat, want de aandeelhouders willen winst winst winst! En dus willen bedrijven alleen maar winst winst winst. Marketing doet ons geloven dat we allerlei onzinnige dingen nodig hebben, dat die ons gelukkig gaan maken. Mensen willen alleen maar meer. Zelf iets inleveren zodat een ander het iets beter zou kunnen hebben? Nee, dat gebeurt alleen via het eerder genoemde gerommel in de marge, via de Wereldwinkels en Plan Nederland-kindjes. (Natuurlijk hebben die organisaties/bedrijven zeker wel een positieve invloed op sommige levens, maar het blijft zo kleinschalig dat dat de meerderheid in armoede niet helpt.)
Eigenlijk spelen er nu een paar zaken een rol die elkaar versterken: individualisme/meritocratie, corporatisme/kapitalisme en populisme. We hebben geleerd vooral voor onze eigen rijkdom te gaan en iedereen die het niet haalt, wordt gezegd dat ze dan maar beter hun best hadden moeten doen of betere keuzes hadden moeten maken, terwijl in de praktijk niet iedereen even goed kan leren of zelfs dezelfde kansen krijgt.