Inmiddels fotografeer ik al twintig dagen (bijna) al het afval dat ik maak. En dat is best schrikken...
Het aandeel van plastic loopt gelukkig wel iets terug en dat vind ik het belangrijkste. Het levert soms onverwachte situaties op, bijvoorbeeld doordat we voor slechts één paprika naar een groenteboer gingen en ik daar tot drie keer moest zeggen dat die paprika niet in een plastic tasje hoefde. "Oh," zei de groenteboer, "macht der gewoonte." Ja, dat is een beetje het probleem. ;-)
Ik moet ook eerlijk zijn: ik heb niet al het afval gefotografeerd. Soms omdat het me te ver gaat (wc-papier? bah haha), soms omdat het te veel gedoe is (in gezelschap) of gewoon omdat ik het vergeten ben. Maar het fotograferen heeft al wel een paar positieve effecten:
Zo vroeg iemand vrijdag wat een restaurant zou moeten doen als ze geen servetjes bij het eten kunnen geven. Tja, dat is een interessante vraag. Het is vooral interessant dat we het zo gewoon vinden om dingen na één keer te gebruiken weg te gooien, dat we er niet meer bij stilstaan wat er allemaal voor nodig is om het te produceren. Ik kreeg in het restaurant een heel dik servet bij de soep en onder het kommetje soep lag nog een dun, klein servetje. Met dat dikke servet heb ik m'n mond afgeveegd en dat was het. Van ongeveer een A4-formaat dik servet heb ik zo'n 7x4 cm gebruikt. Wat zonde.
Ik heb nog iets op te biechten. Aangezien het gft-bakje bij de flat een paar jaar geleden in korte tijd twee keer werd gestolen, doe ik gft-afval in de vuilniszak. Erg hè? En met vier cavia's die flink de ruimte hebben in een caviaflat van vier verdiepingen, heb ik behoorlijk wat gft-afval. Maar ik heb gek genoeg geen zin om nieuwe bakjes te kopen voor mensen die ik niet ken. Zo altruïstisch ben ik ook weer niet ;-)
Niettemin is hier een simpele oplossing voor. Een tijd geleden kwam ik namelijk wormenbakken tegen, die je op het balkon kan zetten en waar een speciale soort wormen het afval dan omzet in compost. Een 'echte' bak kost zo rond de 100 euro en dan nog zal ik niet al het zaagsel van de caviaflat hierin kwijt kunnen. Het is echter wel een begin. Voor komende week staat op het programma om zo'n wormenbak te kopen (bij de ENIGE aanbieder ervan in heel Nederland geloof ik) of om er zelf één in elkaar te zetten.
Voor ik deze post afsluit nog een update over de markt waar ik eerder aankondigde heen te willen: het is me nog niet gelukt. Op woensdagmiddag naar de biologische markt kan alleen als mijn vaste opdracht vroeg komt zodat ik de middag grotendeels vrij heb. Op vrijdagochtend komt diezelfde vaste opdracht in de ochtend, dus ook dan laat een marktbezoekje zich lastig inplannen. Een alternatief hiervoor is de groentetas die je bij bijvoorbeeld Odin kunt bestellen. Ook dit zet ik in mijn agenda voor deze week!
Wat ga ik veranderen?
Ik moet ook eerlijk zijn: ik heb niet al het afval gefotografeerd. Soms omdat het me te ver gaat (wc-papier? bah haha), soms omdat het te veel gedoe is (in gezelschap) of gewoon omdat ik het vergeten ben. Maar het fotograferen heeft al wel een paar positieve effecten:
- gisteren werd me een lolly aangeboden en ik zei "nee", want dat levert extra rommel en dus extra werk op. Ook fijn dat je minder ongezond eten binnenkrijgt natuurlijk!
- kliekjes eet ik sneller op, anders moet ik ze weer fotograferen. En aan het aandeel weggegooide groente en fruit te zien op de foto's hierboven, was het dus wel heeeeel erg.
- als ik het wel aandurf in gezelschap een heel gedoe te maken van foto's maken van afval, komt er bijna altijd een discussie op gang over afval.
Zo vroeg iemand vrijdag wat een restaurant zou moeten doen als ze geen servetjes bij het eten kunnen geven. Tja, dat is een interessante vraag. Het is vooral interessant dat we het zo gewoon vinden om dingen na één keer te gebruiken weg te gooien, dat we er niet meer bij stilstaan wat er allemaal voor nodig is om het te produceren. Ik kreeg in het restaurant een heel dik servet bij de soep en onder het kommetje soep lag nog een dun, klein servetje. Met dat dikke servet heb ik m'n mond afgeveegd en dat was het. Van ongeveer een A4-formaat dik servet heb ik zo'n 7x4 cm gebruikt. Wat zonde.
Ik heb nog iets op te biechten. Aangezien het gft-bakje bij de flat een paar jaar geleden in korte tijd twee keer werd gestolen, doe ik gft-afval in de vuilniszak. Erg hè? En met vier cavia's die flink de ruimte hebben in een caviaflat van vier verdiepingen, heb ik behoorlijk wat gft-afval. Maar ik heb gek genoeg geen zin om nieuwe bakjes te kopen voor mensen die ik niet ken. Zo altruïstisch ben ik ook weer niet ;-)
Niettemin is hier een simpele oplossing voor. Een tijd geleden kwam ik namelijk wormenbakken tegen, die je op het balkon kan zetten en waar een speciale soort wormen het afval dan omzet in compost. Een 'echte' bak kost zo rond de 100 euro en dan nog zal ik niet al het zaagsel van de caviaflat hierin kwijt kunnen. Het is echter wel een begin. Voor komende week staat op het programma om zo'n wormenbak te kopen (bij de ENIGE aanbieder ervan in heel Nederland geloof ik) of om er zelf één in elkaar te zetten.
Voor ik deze post afsluit nog een update over de markt waar ik eerder aankondigde heen te willen: het is me nog niet gelukt. Op woensdagmiddag naar de biologische markt kan alleen als mijn vaste opdracht vroeg komt zodat ik de middag grotendeels vrij heb. Op vrijdagochtend komt diezelfde vaste opdracht in de ochtend, dus ook dan laat een marktbezoekje zich lastig inplannen. Een alternatief hiervoor is de groentetas die je bij bijvoorbeeld Odin kunt bestellen. Ook dit zet ik in mijn agenda voor deze week!
Wat ga ik veranderen?
- Odin-tas aanvragen op Odin.nl
- Wormenbak bestellen of zelf maken
- Kliekjes nog beter in de gaten houden
- Groente en fruit zelf opeten in plaats van aan de vuilniszak te voeren (foei, ikke)
- Vaker groente/fruit halen bij de groenteboer i.p.v. bij de supermarkt
- Zelf een keer proberen brood te maken in de oven